درد دل...

سلام.امروز دیگر نیامده ام تا با مطالبی شاید پیش پا افتاده و بی رنگ و رو وقتتان را بگیرم...خوشحالم از این که دوستان خوبی دارم...دوستانی ساده تر و بی آلایش تر از آب روان...دوستان من علف های هرز نیستند...دوستان من هر کدام گلی هستند با رنگ و بوی خاص خود...نمی دانم من چه قدر توانسته ام از رنگ و بو و زیبایی آن ها لذت ببرم و آن ها هم شاید مرا در هیئت کاکتوس می بینند!در هر صورت از تمام عزیزانی که بر من منت نهاده و نظرات زیبایشان را ضمیمه نوشته های کم ارزش و بی مقدارم می کنند صمیمانه تشکر می کنم...یا حق