سلام.بعد از مدتی طولانی آمده ام تا از تمام کسانی که حتی یادی هم از من نمی کنند تشکر کنم!چه کنم که زندگی بازی های زیادی دارد و ماملزمیم نقش آفرینان بازی های هزار رنگش باشیم...خیلی بد است که مجبور باشی زندگی گذشته ات را برای مدتی تعطیل کنی و مجبور باشی به گونه ای نو زندگی کنی به این امید که شاید در مسیری که به زور می کشندت موفق شوی...هر چه فکر می کنم می بینم چیزهایی که شاید در این راه به دست بیاورم ارزش از دست دادن لحظات عمرم را ندارد.عمری که به سرعت و بدون هیچ وقفه ای چون مرکبی راهوار می تازد و اگر لحظه ای به عقب برگردم جز غباری از خاطرات مبهم گذشته چیز دیگری از جوانی و روزهای شیرین عمر نخواهم دید...